1948 DESPACHATZ-VOS MONSUR MARCHIÈR
Despotcha-vous Moussu Marchier !
Véné dé réncountra, vès Ooubénas, lou Georgeou Marchier qué m'o bien fa riré !
Quand èro pétitou (dé quel tén restavo o Privas), so moma émménavo quaouqué co touto so fomilletto préné lou trïn.
Co lous fosio perména èn paou… Pourtavount èno bouono biasso per mondja èn routo !…
Mais sabé pas coumo co sé faï, ont djomaï pougu porti !
Lo bravo mèro Marchier oyo tallomèn d'obro per ocompa touto quello mormaillo et lo poumpouna, qu'orribavount djomaï prou lèou o lo garo !
O lo fi, per fa véïré o tout lou moundé qu'ovion pas monqua lou trïn, fosion somblant dé sé perména èn mouménou proqui, pieï s'ossétavount dïn l'herbo per mondja lur biasso !
Pamèn, èn djour séguèrount o la garo, bélèou èmbé douos houros d'ovonço !
Vous respouondé d'uno qué lous droulets èrount counténts ! Sooutavount coumo dé tchobridous… Sé sécutavount tallomèn qu'èrount luèn quand lou trïn orribè !
Lur mèro lous sounavo dé pèrtout :
— Pétits !.. Déspotcha-vous !.. Vénè lèou !…
Mais quellous diablés d'éfonts trocoulavount per lous pras et quand s'ocompèrount lou trïn, èn co dé maï, èro porti !
Si dé récouontro trouba lou Georgeou (s'ès fa bèou iaro, o bélèou maï dé soixant'ons !), démonda-li si, quand vaï èn tucon, monquo touïdjours lou trïn !
La Carcavèle | 1948
Despachatz-vos Monsur Marchièr !
Vene de rencontrar, vèrs Aubenàs, lo Jòrjon Marchièr que m’a bien fat rire !
Quand èra petiton (de quel temps restava a Privàs), sa mamà emmenava quauque còp tota sa familheta prene lo trin.
Quò los fasiá permenar un pauc… Portavon una bòna biaça per manjar en rota !…
Mè sabe pas coma quò se fai, an jamai pogut partir !
La brava mèra Marchièr aiá talament d’òbra per acampar tota quela marmalha e la pomponar, qu’arribavon jamai pro lèu a la gara !
A la fin, per far veire a tot lo monde qu’avián pas mancar lo trin, fasián samblant de se permenar un momenon pr’aquí, puèi s’assetavon dins l’èrba per manjar lur biaça !
Pasmens, un jorn seguèron a la gara, benlèu embe doas oras d’avança !
Vos respònde d’una que los drollets èron contents ! Sautavon coma de chabridons… Se secutavon talament qu’èron luènh quand lo trin arribèt !
Lur mèra los sonava de pertot :
— Petits !… Despachatz-vos !… Venètz lèu !…
Mè quelos diables d’enfants tracolavon per los prats e quand s’acampèron lo trin, un còp de mai, èra partit !
Si de rencòntra trobatz lo Jòrjon (s’es fat bèu iara, a benlèu mai de soassanta ans !), demandatz-li si, quand vai entucòm, manca tosjorn lo trin !
La Carcavèle | 1948
Denis Capian, 2010
occitan.org