1872 QUAU SE COCHA EME LA SET, EN SANTAT SE LÈVA

Quau se coucho emé la sét, en santa se lévo.

A l’ome douno ta fiho

Et noun à champ ni à vigno.

A bono bugeadièro noun manco jamai peiro.

Es pa pourchattiè quaou sous porcs gardo.

Marcho drei, mai lou chamin siajo estreit.

A dur rouré, dur poudé.

Luno pleno a jamai vi souleù léva.

Dè bon plan planto ta vigno

Dè bon sang marido ta fiho.

Fenno et vi

Enieùroun lou plus fi.

De long païs, longuo nouvello.

Quaou pinto vènd.

Quand lous ases tiroun, crésoun d’estrangla lou mèstré.

Què dis lou batarèu d’ou moulin ? Raoubo per tu, raoubo per ièu, oùblèdes pas l’ase !

Bien pàu vàu l’ase, que noun pôrté soun bâs.

Sacho de charbounié se mascharoun l’uno l’aùtro.

Faù pas faïre coumo lou porc

Que noun faï de bên qu’à sa mort.

D’où dangié qués passa douço es la remembranço.

Totei lou marit countènt dansarion soubré lou quiou d’en veirre.

Enfan, richesso dè pàuré.

Sous l’oumbro d’un ase, lou chi entro ei mouli.

Aù fermiés paressous lous rat manjoun la semenço.

Chascu sà ço que bul din soun oulo

Quand misero ve per lo porto : amour s’en vai per lo fenestro.

Fàu jamai se desabillà avant de se metre au liè.

Quau de varlet se fiso, varlet devé.

Quau envalo amar, noun escupi dous.

Quau pùo pa pourtà tirasso.

Taù ris de l’uel que d’où côr plouro.

N’es pa béù o qu’ei béù, mai ei beù ço qu’agrado.

Toujour caio demando bren.

Quau fai fourtuno en sies mes, souven es en galero au bou de l’an.

Quau n’a re et d’eù re es mita riché.

Grosso cousino, maigre testamen.

Vàu mai pétas mèu mes, que trau bien fa.

Vàu mai dounà lo lano que dounà lou moutou.

Après rastèu, fàu pas lo fourcho.

Tàu dôno de counsél que dono pas d’ajudo.

Ço qu’es pas en lo coulougno se trobo au fus.

Touto galino que chanto tant, fai pas dous iou.

Lou pire d’ùn proucès es que d’un n’en ve dès.

Almanach républicain du Réveil de l’Ardèche | 1872

Quau se cocha eme la set, en santat se lèva.

A l’òme dona ta filha

E non a champ ni a vinha.

A bòna bujadièra non manca jamai pèira.

Es pas porchatièr quau sos pòrcs garda.

Marcha dreit, mai lo chamin siaja estreit.

A dur rore, dur podet.

Luna plena a jamai vist soleu levat.

De bòn plant planta ta vinha

De bòn sang marida ta filha.

Femna e vin

Eniuron lo plus fin.

De lòng país, lònga novèla.

Quau pinta vend.

Quand los ases tiron, creson d’estranglar lo mèstre.

Que ditz lo batarèu dau molin ?

— Rauba per tu, rauba per ieu, aublèdes pas l’ase !

Bien pauc vau l’ase, que non pòrte son bas.

Sachas de charbonièr se mascharon l’una l’autra.

Fau pas faire coma lo pòrc

Que non fai de ben qu’a sa mòrt.

Dau dangièr qu’es pasat doça es la remembrança.

Totei los marits contents dançarián sobre lo cuol d’un veire.

Enfant, richessa de paure.

Sos l’ombra d’un ase, lo chin entra ei molin.

Aus fermièrs paressós los rats manjon la semença.

Chascun sap çò que bulh dins son ola.

Quand misèra ven per la pòrta, amor se’n vai per la fenèstra.

Fau jamai se desabilhar avant de se metre au lièt.

Quau de varlet se fisa,varlet deven.

Quau envala amar, non escupís doç.

Quau pòt pas portar tirassa.

Tau ritz de l’uèlh que dau còr plora.

N’es pas bèu çò qu’es bèu, mai es bèu çò qu’agrada.

Totjorn caia demanda bren.

Quau fai fortuna en sièsis mes, sovent es en galèra au bot de l’an.

Quau n’a ren e deu ren es mitat riche.

Gròssa cosina, maigre testament.

Vau mai petaç mau mes, que trauc bien fat.

Vau mau donar la lana que donar lo moton.

Après rastèu, fau pas la forcha.

Tau dòna de conselhs que dòna pas d’ajuda.

Çò qu’es pas en la colonha se tròba au fus.

Tota galina que chanta tant, fai pas dos uòus.

Lo pire d’un procès es que d’un ne’n ven dètz.

Almanach républicain du Réveil de l’Ardèche | 1872

occitan.org