2008 02 LO PETAÇAIRE

Lou pétassairé

La semmono passado, en tacounent lou clédou dé l’ort, mé dimountéré en espanlo.I aro embé quélas trénto cinq ouros, n’ont ô pus l’abitudo di trabail, eh i mindré esfort n’ont s’espéço dé pèrtout, n’ont ô touidjour maou en ticom, n’en tcho veïré dinc sa vido ana.Coummo ou disio « Ferand Reynaud » : « j’ai souffert dans ma jeunesse », eh pré iéou, quo duro touidjour. Faï qué, eil prés loucar d’i Peil, pré m’ana fa pétassa, mé iaro, quos dé médécis qué font aquo, davos anavoun à Bardgeos , ou vé la Sœur, dé sabé pus doun,  eh quo passavo bé. Enfin, bon seil ana veïré qu’el hommé , i eil counta moun histouèro ; m’o respoundu qu’après cinquanto ons , sé n’ont ô pas maou en ticom, quos qué l’on es mouort !L’eil sougna en paou et quo m’ô fa réiré,mé,en isaminent, o bé rasou finalament, eh mé seil trouba bien countent d’avéré maou i bras.Lous veils ou disiont, davos, quon n’ont ô pus maou enlho, quos pas bouon sinné . Mé fagué alloundja,m’escambarié eh mé toursigué,m’estiré dé tout biaI.Quond mé latché,mé diguéré qué ou min, iaro, sabio pré qué aillo maou. «  C’est pas garanti ! » sé fagué , « je ne fais pas de miracles  ».Eh sé bouté à m’alligna lou rasteil, dous rensés entro las oureillos , ena vertébro après laoutro, eh quo ségué fégni , « fasé attentiou dé pas fouça dé quouqué djour, eh quo anaro ».Mé diguéré qué bléou, s’érré ana directament à Lourdes, eh mé fa trempa en paou ous pésés dé la sento Vierdjo, quo mouillo pas maï cousta ,eh quo ouillo fa lamémo , enfin, ou vireil bé, iaro quos fa !Mé en m’agandissent veil iéou, mé sentio meil, bléou quéro mé dé mé diré qué s’aillo maou , quéro qué s’éré vivent, ou min ! En fi dé conté,couïnent touidjour ; après lou temps, fréi, tchaou, lou gouvernament, lou Bouon-Diéou, qu’es pas prou bouo, nousté rhumatismé, qué pamin nous adjuédo bien pré davina lou temps, noustas courados qué nous font rafféta présaqué aven trop fumma, tchaqué djour aven ena miséro pré djémi. Issaya dé vous diré qué sé sè malhérous coummo aquo quos qué sé vivent. I o en « philosophe »un djour quo di qué soqué tueillo pas, rond pu fouort ! S’apéllavo Nietzsche, mé tchertcha pas es pas dé vés Coucourou.Isamina ou questa veillado quo vous voudro meil qué la télévisiou !

Georges Sauret

 

 

Volcan | 2008 02

 

 

Lo petaçaire

 

La setmana passada, en taconent lo cledon de l’òrt, me desmontère una espatla. Iara embe quelas trenta-cinc oras, n’òm a pus l’abituda dei trabalh, e ei mindre esfòrç n’òm s’espèça de pertot, n’òm a tosjorn mau enticòm, ne’n chau veire dins sa vida, anatz. Coma o disiá Fernand Reynaud : « J’ai souffert dans ma jeunesse. », e pre ieu, quò dura tosjorn. Fai que ai pres lo car dei Puèi, pre m’anar far petaçar, mè iara quò’s de medecins que fan aquò ; davans anàvom a Barjas, o vèrs la Sèr de… sabe pas d’ont, e quò passava ben. Enfin bòn, sei anat veire quel òme, i ai contat mon istoèra ; m’a respondut qu’après cinquanta ans, se n’òm a pas mau enticòm, quò’s que l’òm es mòrt ! L’ai sonhat un pauc e quò m’a fat reire, mè, en examinent, a ben rason finalament, e me sei trobat bien content d’avere mau ei braç. Los vuèlhs o disián, davans, quand n’òm a pus mau enluòc, quò’s pas bòn signe. Me faguèt alonjar, m’escambarlhèt e me torciguèt, m’estirèt de tot biais. Quand me lachèt, me diguère que aumins, iara, sabiá prequé aiá mau. « C’est pas garanti ! » ce faguèt, « je ne fais pas de miracles ». E se botèt a m’alinhar lo rastèi, daus renses entrò las aurelhas, una vertèbra après l’autra, e quò seguèt fenit. « Fasètz atencion de pas forçar de quauque jorn, e quò anarà ». Me diguère que benlèu, s'ère anat dirèctament a Lourdes, e me far trempar un pauc aus pèses de la senta Vièrja, quò m’auiá pas mai costat, e quò auiá fat la mèma, enfin, o veirai ben, iara quò’s fat ! Mè en m’agandissent vèrs ieu, me sentiá mèlhs, benlèu qu’èra mès de me dire que s’aiá mau, qu’èra que zère vivent, aumens ! En fin de còmpte, coinem tosjorn ; après lo temps, freid, chaud, lo govèrnament, lo Bòn Dieu, qu’es pas pro bòn, noste rumatisme, que pasmens nos ajuèda bien pre davinar lo temps, nostas coradas que nos fan rafetar pre ça que avem tròp fumat, chaque jorn avem una misèra pre gemir. Eissaiatz de vos dire que se sètz malerós coma aquò quò’s que sètz vivent. I a un philosophe un jorn qu’a dit que çò que tuèa pas, rand pus fòrt ! S’apelava Nietzsche, mè cherchatz pas, es pas de vèrs Cocoron. Examinatz-o questa velhada, quò vos vaudrà mèlhs que la television !

Georges Sauret

 

 

Volcan | 02 2008

© Denis Capian, 2021

occitan.org