1912 10 06 UN NÒVI E SA NÒVIA

Un novi et sa novio anérou à la coumuno se marida. La novio èro bello et lou novi sadou.

— Vendrès deman, digué lou Maire au novi quand aurés votre résoun.

Lendéman tournérou. La novio ero mai bello lou novi enca mai sadou.

— Avès pas crento, digué à la novio lou Maire, d’adurre ansin, davan la léi un ome sadou comme un carsi ?

— Qué voulès Moussu, respoundegué la novio, siéu bien proun malurouso ! Quand es pas sadou vou pas veni.

 

 

La Croix de l’Ardèche | 06 10 1912

 

 

Un nòvi e sa nòvia anèron a la comuna se maridar. La nòvia èra bèla e lo nòvi sadol.

— Vendretz deman, diguèt lo Mèra au nòvi, quand auretz vòstra reson.

L’endeman tornèron. La nòvia èra mai bèla, lo nòvi encar mai sadol.

— Avètz pas crenta, diguèt a la nòvia lo Mèra, d’adurre ansin davant la lei un òme sadol coma un carcin ?

— Que volètz Monsur, respondeguèt la nòvia, siu bien pron malurosa ! Quand es pas sadol vòu pas venir.

 

 

La Croix de l’Ardèche | 06 10 1912

© Denis Capian, 2013

occitan.org